AUTUMN IN JOONDALUP

ජුන්ඩලප් හි සරත් ඍතුව

හිරුගෙ රැස් අතර මැද දවස් වියැකෙන අතර

ගස් කොළං සූරමින් නිහඬ ලෙස 

හෙලා තුරු පත් සැවොම

සරත් ඍතුවේ දවස් නටන්නට පටන් ගෙන

අහස සේලය සදයි අළු පැහැති

ලොව ම සූදානම්ය යාච්ඤා කරන්නට

ලොව ට දැන් අහිමි වූ නිරුවත් ව කෙසඟ වූ

පෙර දවස හරිත පැහැ තුරු ලතා ගෙනෙන්නට

සරත් ඍතු දිනපතා රාත්‍රිය පුරවද්දි

සීත සුළගක් හමයි කෙඳිරියක් නගා ගෙන

වසන්තයෙ සුවඳ මට දැනෙන තුරු

මුළු ලොව ම යයි නිහඬ නින්දක ට

නිහඬ සැන්දෑ සමය වැසී යයි

සරත් ඍතු සෙවනැලි ද සැඟව සිටිනා අතර

සොබාදමෙ කටුක බව

මෙනෙහි කරනට මෙදින බල කරයි 

සරත් දින මගේ හද, ආත්මය හොරා කෑව ද නිතර

සරත් ඍතු දිනපතා වේගයෙන් සරසද්දි

සොබාදහමේ පැහැය කලා කෘතියක් ලෙසින

කාලගුණ වෙනස්කම් වැළද ගත යුතුය මා

පර්ත් නුවර අවුරුදු - 2022

 

පර්ත් නුවර අවුරුදු - 2022

ගිරවුන් කෑ ගසා යන කල උදෑසන
වත්තේ මල් බලයි උන් දෙස යොමා නෙත
එරබදු මල් මතක රුව නැත මා මනස
බැංකේසියා මල් පමණකි සිනාසෙන

අහසේ පිපී ඇත්තේ මහ කළුවර ය
බෙහෙතට පවා නැත හිරු රැස් උදෑසන
අවුරුදු කොහි ද දුරු රට නැත කොහෝ හඬ
හිරු සැඟවී ගියෙ කොහිදෝ දෝ උදෑසන

කොහෝ ගැයූ ගී මාලා මැකුණු දින
කොකබරු හඬ ය වියරුව ගිය උදෑසන
අහසේ තැවරි දුක පමණකි සනාතන
එරබදු මල් කොයි ද රුව නැති උදෑසන

ඉර පායා ගණ කළුවර මැකේවි          දෝ
අවුරුදු සුවඳ ගොළු මුහුදෙන් ඇසේවි    දෝ
කොහෝ ගයන ගී මාලා ඇසේවි         දෝ

#GotaGoGamata අවුරුදු    ඇසේවි      දෝ 

(සුනිල් ගෝවින්නගේ) 

කුරුණෑගල

(උදේනි සහ අසෝකා සරත්චන්ද්‍ර යුවළට සහ නගරයේ දී මුණගැසුණු ආලෝක මිනිසුන් වෙනුවෙනි)

ඇතුගල උඩ මහ බුදු රුව
පවසයි දහමක් ලොවකට
සැඟවුණු උරුමය කැටි කොට
නැති වූ උරුමය මතු කොට

වෙළෙඳ හලකි නෙත හුරු වන
ඇසේ බස් ද හද සනසන
ආලෝකය හද රඳවන
මිතුරන් වැනි මිනිසුන් කැල

ළඳකි රුවැති ගරු බස් දෙන
හදවත් නවයක් සරසන
නගරය වෙස් ගෙන අලූතව
සඟවා රමණිය පැරණිය

විල් තෙර අසිරිය අරුමෙකි
මිය ගිය යුගයක් රඳවන
මඳ නල දුවමින් සනසයි
මහලුව ගිය ආඳාගල

නැති වූ මිතුරන් සමුවෙයි
කවි සඟවන විල් තෙර මැද
තුටු කඳුළක් දෙනෙත රැඳෙයි
නැති වූ ලෝකය සදමින

යා යුතු වෙයි මගෙ ගම රට
ගොළු මුහුදෙන් එතෙර රැඳුණු
මතක පොකුරු ගෙන යමි මම
යළි එන වග සිහිපත් කොට

(2007 දෙසැම්බර් මස 9)

 සිහිනයක්  

මා නිදියන කල මහ රැය 

ගණ කළුවර එයි අවදි ව 

ගොතමින් මිය යන සිහින ද 

රැළි සේ වෙරළක ගැවසෙන 

 

එක සිහිනෙක ඔබ සිටියා  

මිය ගිය මවගේ රුව ගෙන අ

සරණ වී මහ වනයක 

සුව දුක් සොයමින් මා ගැන 

 

කිම වන මැද ඔබ තනි වී 

අසන්නීය හිස පිරිමැද 

දරු දෙදෙනා දන් දුන්නේ 

මතු බුදුවන බව දැන දෝ 

විමසන්නී ඇය නිරතුරු

මහ වනයේ මා ළඟ සිට 

තනිකම පිසමින් මහ රැය 

 

වනයේ ගණ කළුවර මැද 

අප තනි වූ බව දැනගෙන  

ඔබ ගැන මව තතු නොඅසන  

කාරණය ද මට පැණයකි  

මම ද කඳුළු නෙත පුරවා 

දුක් මුසු ලෙස බැලිමි අහස 

වැහි පොද පැතිරෙත අප වට 

ගණ කළුවර වන පෙත මැද 

 

සිහින ලොවින් මා අවදිව 

බිය වී දුවනට සැරසෙමි 

වැහි පොද පිණි ලෙස ඇවිදියි 

මහ කළුවර රැළි වට කොට 

 

බිය අත හැර මා අවදිව 

බැලිමි අහස ලොව පැතිරුණු 

ඔබ විය අහසේ පාවෙන 

වළාකුලක් වී සිහිතල 

කඳුළු රොදින් මා සනසන 

මව රැඳි සිහිනය වට කොට  

 

සුනිල් ගෝවින්නගේ

එතෙර සිට සැප විමසූ මිතුරාට

මිනිසත් කම ද වියැකෙන දුරු රටක සිට
විමසනු කිම ද මා තතු බැඳ    කවියකට 

ඇත ලොව නොයෙක් විසිතුරු දේ කිවිඳාට
විමසනු කිම ද මා තතු නිහැඬිව   නොසිට

සොඳුරු දසුන් තිබුණ ද මේ නුහුරු රට
හද බස පෙළේ නිරතුරු කිවිඳුණි මෙරට

මව් බස අතැරි කවියෙකු වෙමි ලොබ  සැපට
දුක් සැප සොයා වෙහෙසෙනු කිම එතෙර සිට

ඇතිමුත් රුවක් හස නදියේ රැළි අතර
සුදු පැහැයෙන් බබලන රූපක  අතර

තිස් වසරක් ගත විය වැද මේ රටට
මා ලියු සිහල කවි දිය විය ගං දියට

දිය වුණු කවි අතර රූපක සොයා යන
මම වෙමි මහළු කවියා දුක් සැප විඳින

සුනිල් ගෝවින්නගේ

පර්ත් ගම

ජූනි 2018

සරා සිහින - තුෂාර එල්. ජයවීර

හිසේ පැලඳි කෙහෙ ගොමු සිරිපාද ලිහා

එලා පිටට මහවැලි දිය ගඟුල තියා
සරැළි රඟන අක්බඹ කෙහෙරැල්ල පිහා
තාල තියමි සුරතට ගෙන කියඹු ලියා

කපා කොටට දෑතේ දස ඇඟිලි නියා

ගෙලේ පැලඳි මුතුපොට කිරි පබළු ලිහා

එලා සුමුදු ලමැදත රන් පියුම තියා
නිවමි සියුමැලිව පිරිමැද ගින්න නුරා

දෑල දෙඅත රන් බඳ රන් දිලෙන ශ්‍රියා
සුවෙන් පිරිමදිමි ඉවසුම් හැඟුම් තියා
බාල චන්ඳ්‍ර පටු නළලත දෙතොල් තියා
තඹර සුවය තවරමි සුසුමකින් වියා

නීල නුවන් මිණිසල් යුග සෙමින් පියා
හීනි දිගටි දෙබැමම රැලි නගන ශ්‍රියා
වෙලා එකට රන්දම් රන් පාද තියා
බලා හිඳිමි නුරා හැඟුම් මවන දිහා

සරා සිහින කැලතුණු හද පවුරු ලිහා
නිදා නොනිද වැතිරෙමි සිරි යහන පිහා
උනා පැලඳි මිහිදුම් සළු සේද ලිහා
කෝල නොවී වඩින්න සඳ ලියනි ශ්‍රියා

තුෂාර එල්. ජයවීර

මතක සොඳුරිය

නිදි සරණ වරම් නැති තවත් මහ දිගු රැයකි
මතක සැමරුම් අතර ඔබ සොයා යන රැයකි
සිහින ලොව මාවතේ ඔබ නොමැති තව රැයකි
ඔබ එතෙර ගිය පුවත මට කියන දිගු රැයකි.

නොමැත ඉසි කෝමාන මගේ හදවත පැතිරි
සෝත ළතැවිලි පමණි මතක මඟ පැතිර ගිය
ජාති කුළ ගොත් අතර බැඳුණු පෙම් පුවත් මැද
අපේ පෙම් පුවත මා කෙලෙස ලොව තබන්න ද?

අපේ සරසවි පුවත මතක මාවතේ ඇත
අප තැබූ පා ලකූණු කාලයේ රැඳී ඇත
උදෑසන හිරු ලෙසින ඔබේ වත මැකී නැත
මගේ හදවත පිරුණු පෙම් වදන් මැකී නැත

නිදි සරණ වරම් නැති තවත් මහ දිගු රැයකි
මතක සැමරුම් අතර ඔබ සොයා යන රැයකි
සිහින ලොව මාවතේ ඔබ නොමැති තව රැයකි
ඔබ එතෙර රැඳුණු බව මට කියන දිගු රැයකි

තිසර නදිය ද ගලයි ඔබ නොමැති වග කියා
රජ උයන ඉකි ගසයි ඔබ වුවන ගැන කියා
එහෙත් තව මල් පිපේ ඔබේ වුවන ද සදා
මගේ හදවත පිරුණු පෙම් පුවත ගැන කියා

පිරුණු සඳ ලොව පැතිර ඇත මෙදින අහස් ගැබ
ඔබේ වත සදිසි වග කියා මට නිහඬ ලෙස
නොමැති කල ඔබ පුවත් වසර ගෙවුණ ද මෙදින
සඳ මතින් ඔබ දකිනු ඇත මගේ කඳුළු රැස.

සුනිල් ගෝවින්නගේ

(2015 අගෝස්තු 1 දින)

(සරසවියේ මට සමු වූ මිතුරකු කියූ පුවතක් අසා කම්පාවට පත් ව මා ලියූ මේ කවිය ඉන්දුනීසියානු බසට පරිවර්තනය කොට ඇත.)