ගොරහැඩි දුක් සිතුවිලි සේ
පොර කන සිතුවිලි මතකය
රුදුරු අතීතයේ ලෙන දොර
තුළින් සැණින් එළියට විත්
හිස දිගු කොට පිය ඔසවයි
නෙත් දියරෙන් එය මුසු කොට
ජීවිතයේ හිසරදයට
අඳුනක් කර ගන්නෙමි මම
හෙළන නගන සුසුම් රළින්
එය රත් වී වියළී යයි
අයෙකු නගන මර හඬ සේ
මා වට ඇති දස දහසක්
මුවග අඳෙdakd ලෙළ දෙයි
ගත වියලෙk කල නිරතුරු
හිස සඟවන්නට පොර කයි
පාරේ වියැකෙන ජීවිත
දුක් වළඳින අය පිළිබඳ
සිතුවිලි දහසක් මතුවෙයි
වෙරළක ඇඳි සිතුවම සේ
ඔබෙ රූපය කවි ලෝකෙන් මිය යද්දී
මා වට කළ අඳුර තුළින්
කවි දහසක් උපත ලබයි
1976 මහරගම
No comments:
Post a Comment