දෙගිඩියාව

හඬ සියල්ලම නැවති මෙහොතක
හෙමින් එන්නෙමි වේදිකාවට
වේදිකාවේ දොරට පිට දී
දුරින් එන හඬ දරා ගන්නට තැත් කරන්නෙමි
ජීවිතේ මට සදා ඇත්තේ
කුමක්දැයි මම පැන අසන්නෙමි.

රැයේ කළුවර මගේ නෙත් වෙත ගලා එයි නිති
ඔපෙර කන්නඩි මවෙත යොමු වේ
මගේ දෙවියනි හැකි ද ඔබ හට
උරුම වූ රඟ ඉවත් කරනට

මම කැමැත්තෙමි ලැබූ රැඟුමට
නාටකය ඔබ දරඬුය මට
වෙනත් රැඟුමකි එහි රඟන්නේ
එරඟ නැත අද රුචිය මා හට

සියලු රංගන ලියා ඇත මට
නියෝගයකි ලැබුණු මා හට
ගමන කෙළවර නැත සදා තව
මා අයෙකු වේ ලොවෙහි තනි වූ

කුහකවතමය ලොවක පැතුරුණු
තණ පිටියකින් ඉවත යන ලෙස
නොහැක දිවි මග පා තබන්නට

(රුසියානු මහා කවියකු වූ බොරිස් පැස්ටනැක්ගේ කවියක අනුවාදයකි)