ගුත්තිලයේ පද සොයමින්
දිව යන විට බඩවැටිවල
රුක් අත්තන මල් පොකුරක
සමු විය මට උමංදාව
නැති වූ රූපක සොයමින්
දුවගෙන ගොස් කඩනා විට
පැණි සැඟවුණු කජු පුහුලන්
උන් ඔසවයි හිස ගසමින්
මා නොහඳුන බව කියමින්
නැති වූ කාලය සමුවෙයි
වෙල අද්දර බඩවැටියක
කොරවක්කන් දුව ගෙන එයි
පන්දු ගසන්නට පෙර ලෙස
නැති වූ කාලය සමුවෙයි
ළමා වියක හසරැළි මැද
දම් පඳුරක ගෙඩි සිනහෙයි
මගේ ටිකිරි දත් පෙළ දැක
වැළඳ ගන්ට සදනා කල
දම් පඳුරක දම් පැහැයක්
මැස්සකු දිව එයි මා වෙත
පර්ත් නුවර වීදියකින්
කුදු ගසමින් හති දමමින්
දුමිරියකට නැග ගන්නට
තතනන මිනිසෙකි අසරණ
දම් ගෙඩියක පැහැය රැඳුණු
හදවත කවියක සඟවන
(2009 දෙසැමිබර 16)
Tuesday, December 15, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment