පැරණි මිතුරකුට ලියූ කවිය

ඔබ වීය අඳුරු යුග නැණැ පහන යුගයකට
සම ලොවක් සදන මඟ කියා දී අප සැමට
ඔබ වීය මිණි පහන පැරණි යුගයක මැකෙන
නැණැ නැවින් එතෙර කොට ලබා දී මට දැනුම

විදු නුවණ කුමක්දැයි කියා දුන්නේ ඔබ ය
ශේක්ස්පිය ලියූ පද අරුත් කීවේ ඔබ ය
විකුම්සිහ ගත් කරු ද හැඳුන්වූයේ ඔබ ය
මා දිවියේ අඳුරු යුග මකා දුන්නේ ඔබ ය

දේව අදහස් සැවොම කඩා බිඳ විදු ඇසින
නුවණ පෙන්වීය ඔබ යුගයකට පෙර දවස
විදු දැනුම එකම මඟ සසර දුක නැති කරන
කිය දී අප සැමට වීය ඔබ නැණැ පහන

අඳුරු යුග අප පෙළෙන පැමිණි කළ මව් බිමට
කිම අරුම බස් දොඩා ඔබ ගොතන අමන රඟ
නීතියේ නියම ගැන නොමැති කල ඔබ මනස
කිම අරුත් සුන් වදන් ලියා අප හද පෙළෙන

කාලයේ සැඩ නළ ද මකා හැරියේ නුවණ
මහළු දිවි රුදු විලස පැහැර ගත්තේ ද නැණ
බල කාම පිරිස් මැද අඳ වීඳ ඔබ දෙනෙත
මෙපැණ හැම මවිත කොට ඇත මගේ මනස අද

සංතාපය

(නිජ බිමට ගොස් පෙරළා කවියකුගේ සිතුවිල්ලකි)

පැමිණියෙමි යළි මෙරට
හැර දමා උපන් බිම
නිජ බිමක මතක ගෙන
කවියකින් කිව නොහැකි

සෝක තැවුලිය පිරුණු
මතක රැස් පොර වදින
හදක් කිම මා සමඟ
පැමිණ මා ජය බිමට

පාරවල් සැදී රට
දියණුවන බව කියන
උගත් මිතුරෝ ද වෙත්
මට ද උපදෙස් දෙඩුව

රටක අසිරිය දොඩන
කට-අවුට් පිරි රටක
මතක කිම හද පෙළා
මහළු කවියකුගෙ මන

ඇසූවෙමි දුක් පුවත්
ගම් දනව් සැරූ කල
මදු විතක් ගත් මිතුරු
මහා කවියකු නොදුටු

මිතුරු-මිතුරියන් කැල
කව් බසට පෙම් බඳින
වෙසෙත් සතුටින් එරට
නොදැක මා හද ශෝක

මා යළිත් යා යුතු ද
නිජ බිමට හද පෙළෙන
කියනු මැන කවියකින්
ගොළු මුහුද එතෙර මට