(අසංක නිරෝෂා කවියාට)
මාමා යැයි මා අමතන
කවියෙකු නැත මේ තෙදියත
ඔබ පමණය කවියෙකු මට
නෑකම් කවියට අමුණන
දසකය මතු වූ දිනයක
ගොළු මුහුදේ සුවඳ ලෙසින
ඔබ මතකය මතුවන කල
ලියමි මෙකව ඔබ අමතන
කවියන් අද විරල ය ලොව
ඔවුන් දෙඅත නැත අවි බල
එනමුත් කවියන් හද තුළ
මිනිසත්කම වේ රූපක
කවියන් මතු වූ කැලයක
රැඳෙනා‘මුත් ඔබ නිබඳව
ඔබ මිනිසෙකි කවි හඳුනන
කවි මනසින් හද සුරකින
නොලියන‘මුත් හෙළ කවි අද
මිය යන මතකය රඳවන
මා ලියනා කවි බස් මැද
මතුවෙයි ඔබ කවියෙකු ලෙස
මිනිසත්කම හද රඳවන
(2011 ජනවාරි 1)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment