එතෙර සිට සැප දුක විමසූ කිවිඳියට ලියූ දෙවන කවිය

මව් බිම ද අහිමිවුණු කවියකු ය වෙන      මහළු
සසර දුක දස අතට ලැබුණු මිනිසෙකි      මහළු
ලියන්නට නොයෙක් තතු හිමි නමුත් මට මහළු
ලියන බස් නොවේ අද ලියන්නට මට      මහළු

සියලූ සම්පත් ද ලැබ ඉසුරු අත ගැවසුණ ද
එසම්පත් මට කුමට රටක් නැති වූ කලට
පැරණි මතකය පමණි නොමැති කල හෙට දවස
ලැබූ දන සේ මෙදින නුවණ නැත ලොව දකින

ලියන්නට නෙක පුවත් ගැවසුණ ද මා මනස
නොමැත ලියවෙන බසක් මැරෙන සේ කල දවස
වෙතත් නෙක මිතුරු කැල මා ලියන කවි දකින
ඔවුන් නොදනී මැරෙන මගේ රූපක මනස

එතෙර සිට සැප දුක විමසූ කිවිඳියට ලියූ කවිය

මිනිසත් කම ද මිය ගිය දුරු රටක සිට
විමසනු කිම ද මා තතු කවියට වැද

ඇත ලොව නොයෙක් විසිතුරු දේ කිවිඳියට
කිම හදවතින් විමසන්නේ දුක සැප ද?

සොඳුරු දසුන් තිබුන ද මේ සොඳුරු රට
කවි සිත පෙළේ නිරතුරු කිවිඳිය මෙරට

මව් බස අතැරි කවියෙකු දුක සැපට ලොබ
දුක් සැප සොයා වෙහෙසෙනු කිම එතෙර සිට?

ඇතිමුත් රුවැති හස නදියේ රැළි අතර
සුදු පැහැයෙන් බැබලෙන රූපක නොයෙක

විසි පස් වසර පසු විය මේ රටට වැද
මා ලියු සිහල කවි විය දිය වී ගඟට

මිය ගිය කවි අතර රූපක සොය යන
මම වෙමි මහළු කවියා දුක් සැප අතර

පර්ත් නුවර අවුරුදු - 2013

ගිරවුන් කෑ ගසා යන කල උදෑසන
වත්තේ මල් බලයි උන් දෙස යොමා නෙත
එරබදු මල් මතක රුව නැත මා මනස
බැංකේසියා මල් පමණකි සිනාසෙන

අහසේ පිපී ඇත්තේ මහ කළුවර ය
බෙහෙතට පවා නැත හිරු රැස් උදෑසන
අවුරුදු කොහි ද දුරු රට නැත කොහෝ හඬ
හිරු සැඟවී ගියෙ කොහිදෝ දෝ උදෑසන

කොහෝ ගැයූ ගී මාලා මැකුණු දින
කොකබරු හඬ ය වියරුව ගිය උදෑසන
අහසේ තැවරි දුක පමණකි සනාතන
එරබදු මල් කොයි ද රුව නැති උදෑසන

ඉර පායා ගණ කළුවර මැකේවි         දෝ
අවුරුදු සුවඳ ගොළු මුහුදෙන් ඇසේවි දෝ
කොහෝ ගයන ගී මාලා ඇසේවි      දෝ
අවුරුදු නැති අපට සතුටක් දැනේවි   දෝ

(සුනිල් ගෝවින්නගේ)

ආරාධනා.....සුහද ආරාධනා....!

(At the invitation of my dearest friend and brother Anura Hegoda)

අපි ආවෙමු මිහිතලයේ සුළු කලකට
වෙසෙන සිතක් දරා මනස
මිනිස් රුවක් දරා වුවන

පියමන් කොට මාවත්වල
තැබු සළකුණු වසා තබන
කවි පදවල දුක් සඟවා
නොලද සෙනෙහෙ ගැන ලතැවී
පෙම් කවියක් ලියා දුබල

නැගි ඉනිමංවල උස ගැන
දොඩවා නිරතුරු බස් බැඳ
සදවා මනරම් ගේ දොර
දොඩමලු වී දරුවන් ගැන
සතුරන් සදවා රට රට!

අපි යන්නෙමු මිහිතලයේ
සිරි නොම දැක
මිහිතලයේ පහස ලබා
අළු වී සුළඟට මුසු වී

හොඳ කවි පද ලීවේ නම්
ගුත්තිලයේ කවියක් ලෙස
සුළඟක් සේ සුවඳ දි දී
කල්ප වසා දින පුරවා
පාවෙනු ඇත ලොව දස අත
සේසිරි කවියා මුව රැඳි
සිව් පදයක් සේ සුන්දර!

අනුර සොයුර මා මළ විට
නිරතුරු මා අතින් ලියූ
එතෙර රැඳුණු සුළු කවි පද
කියවා ඔබ ලියන කවිය
මුහුණු පොතේ ලියනු මැනවි!

(2013 අපේ‍්‍රල් 08)

නෙත කඳුළැලි නැත මැකුණේ

කිසි විට කවියට නො නැගුණු
ගොරහැඩි දුක් සිතුවිලි සේ
පොර කන සිතුවිලි මතකය
රුදුරු අතීතයේ ලෙන දොර
තුළින් සැණින් එළියට විත්
හිස දිගු කොට පිය ඔසවයි

සඳ එළියෙන් සිසිලස ගෙන
නෙත් දියරෙන් එය මුසු කොට
ජීවිතයේ හිසරදයට
අඳුනක් කර ගන්නෙමි මම

අවට වෙසෙන දහසක් දන
හෙළන නගන සුසුම් රළින්
එය රත් වී වියළී යයි

මිය යන්නට පණ අදිනා
අයෙකු නගන මර හඬ සේ
මා වට ඇති දස දහසක්
මුවග අඳෙdakd ලෙළ දෙයි

සැඩ හිරු රැස් කිරණ වැදී
ගත වියලෙk කල නිරතුරු
හිස සඟවන්නට පොර කයි
පාරේ වියැකෙන ජීවිත

ඔබ ගැන මතකය යට කොට
දුක් වළඳින අය පිළිබඳ
සිතුවිලි දහසක් මතුවෙයි

වෙරළක ඇඳි සිතුවම සේ
ඔබෙ රූපය කවි ලෝකෙන් මිය යද්දී
මා වට කළ අඳුර තුළින්
කවි දහසක් උපත ලබයි


1976 මහරගම

ලොව කම්පා වූ දිනයක්

අහස හඬා කම්පා වී
මා වෙනුවෙන් වැලපෙන කල
මුළු ලෝකය දොස් පවරයි
ගුගුරා දුක් හඬ පතුරා

මා වෙනුවෙන් දස දහසක්
නගන හෙළන සුසුම් විලස
සුළං හමා වා ගැබ කැළඹෙයි දුක් වී

ඔබගේ රැහැණින් මුදවා ලූ කල
සෙළවෙමි, කැරකෙමි
සුළඟට හසු ව වරා මලක් සේ
පා වී යන්නෙමි, පා වී යන්නෙමි.
ඊයම් බරු නැති මා සිරුර ද ගෙන
සක්වළ ඉමට ම පා වී යන්නෙමි

යළි ඉපදුනහොත් ඔබ ගේ සෙනෙහස
යළි මට ලැබෙතියි සිතමින් බිය වී
සරණක් නැතුවම පා වී යන්නෙමි
සක්වල ඉමට ම පා වී යන්නෙමි.

(1974)

මතක පිළිරැව් කාව්‍ය සංග‍්‍රහයෙනි

A RESPONSE TO AN EMAIL FROM RUSSIA

 

A person named Larisa writes
Claiming to be from Russian Federation!
No place or city and an address
But reminding me of ‘Lara’
The romantic lover of Dr Zhivago,
Looking for “a serious relationship”
With a “good man” from Australia!

I wonder how s/he thought that I’m a good man after all!

Who cannot have any further “serious relationship?”
As I’m being owned,
Used
And registered with a family!
And there is of course a woman involved
For over thirty years!

I’m still trying to develop that “serious relationship”

With my "family"
With failed poetry, prose with flawed metaphors…!

My love poems are yet to bloom

Perhaps they may blossom in spring
But the autumn has already arrived
And the leaves of my life are falling,

Faintly,

Flowing all over

Fading away.

This person wanted me to write and reply today!

And promised that s/he will write more.
What more a person who has no address could tell me
About serious relationships
Even when SHE is not responding
To my failed love poems
And flawed metaphors!

If this person wrote informing me that

S/he would send a correct version of Pasternak’s
Definition of Poetry
I would have replied
Stating my plight
And current position:

That I am an old Frogie

Waiting for my Princess to kiss me
To find my human form!

දැඩි නිහැඬියාවට පිළිතුරක්

(පැරණි මිතුරකුට ලියූ කවියකි)

දිගු පණිවිඩයකි
සත් සමුදුරු හරහා
ලෝක බැංකුවේ අත්සන සහිතව
ලදිමි විදුලි අස්නක් සැප විමසන
නිහැඬියාව ඔබ බිලි ගෙන දෝ අද?
"කිම දැඩි ලෙස අද නිහඬව ඉන්නේ?"

දුරු රට හිඳ ඔබ විමසයි තොරතුරු
ලෝක බැංකුවේ ඉහළට ගිය ඔබ
විමසයි මා තතු තෙවන ලෝකයේ
තතු සොයනා ලෙස!

මතක දිවයිනේ අප සිටි පෙර දින
දෙඩූ කතා බස් මතක සිහිනයකි!
දුප්පත්කම හෙළුවෙන් සිටිය ද පෙර
සොඳුරු කතා මැද සිටියෙමු සතුටින්
විමසා ලොව නෙක සාහිත සූරින්
වීය කතා බහ අපමණ අප‘තර

තුරෙඟකු සේ කාලය දිව ගිය කල
සොඳුරු කතා බහ සැඩ සුළඟක් සේ
ලොව මැද දිය විය.

සොඳුරු දිවි සොයා පැමිණි දකුණු රට
නැති විය මව් බස
මා වට බියකරු සුදු සෙවනැලි මැද
හෙළ බස දිය විය මිතුරන් වියැකිණ
දරුවන් නැති විය!

සිහල කවින්හට පළ කෙරුමට පොත්
මහ දිවයින තුළ නැත ඉඩ කිසි විට
මා කය හා නෙත් යුග ඇත ඇඳිරිය
වියැකෙයි මා හද හෙළ බස දින දින
නොහැක සිතා ගැනුමටවත් ඉඳ හිට
අරුත කුමක්දැයි ‘ගුත්තිල’ කවිවල

නිහැඬියාව හද රඳවා ගනිමින්
දුම්රියෙ යනෙනා‘තර පුරවර වෙත
හෙළ කවි පද වැල් කුරුටු ගාන සඳ
බාදා වේ මට මා අසළම රැුඳි
සුදු මිනිසුන්ගේ කතා බහට නිති

තුරුණු වියේ දුටු දිලී සැඟව ගිය
අතීතයේ මළසොඳුරු කතා මිස
නැත උන් ආසා පුවත් අසන්නට
මා හදවත හා වියැකෙන සිරුර ද
ඉරි තලා ගොසින් ඇත
ගලා දිවෙයි හැම අඟලක රුධිරය

තෙවන ලෝකයේ කවියකු ලෙස මම
සංකාවෙන් පෙළෙනා කල ඔබේ තතු අසා
සතුටු ඉපළි මැද සැනසුම ලැබුවෙමි

පසු ගිය දින ඔබ භාරත දේසේ දකුණු පළාතේ
ගිය තොරතුරු ගැන ලියූ වදන් දැක
බිය විය හිතවත!

තෙවන ලෝකයේ දුගියන් නොදකින
ඔබ ගැන මා තුළ බියක් පහළ විය!

ලෝක බැංකුවේ ඉනිමඟ නැගි ඔබ
නොදකින අසරණ මිනිසකු වන මා
කුමක් කියන්න ද?
කුමක් ලියන්න ද?

නිහැඬියාව තුළ
ගොළුවෙකු ලෙස
මා හදවත සඟවා
කුමක් කියන්න ද?
කුමක් ලියන්න ද?

නිහඬ ගීතය

(උපුල්මලී ට)

මා ලියන ගීතයක නිහඬ බව දකින ඔබ
පද අරුත්සුන් කියා සිනාසී වෙයි නිහඬ
රිද්මයට පද උපන් මැරුණු ඒ යුගය ගැන
ලියන කවි අරුත් ගැන නිහඬ වී කිම මෙදින?

ගෙවුණු දින කල්ප මෙන් හදවතක මැරෙනු දැක
සිනාසෙනු කිම ද අද නිහඬ කවි නොදැක ඔබ
ගමන් මඟ මැරුණු‘මුත් සැඟ ව නැත දිවි අරුත
කාලයේ සැඟ ව ගිය ඔබේ පෙම මෙන් මෙදින

දිවි මඟක අසරණ ව වැතිර නොහඬන දෙනෙත
සැලූ කඳුළැලි අතර දිය වී ද ඔබේ පෙම?
කාලයට මැකී ගිය දෙඩූ දෙබසක් අතර
මා ලියූ ගීතයක පද අරුත් සැඟ ව ඇත

නිල් අහස් වියන් යට ලොව දකින දෙනෙත් මැද
මැකෙන රුව ගලා යයි කඳුළක ද සිසිල ගෙන
පැරණි මතකය ගෙනෙයි මැකූණු මං පෙත් මෙදින
නිහඬ ගීතය ඔබයි ගැලූ කඳුළැලි අතර

(2013 පෙබරවාරි 26)