"මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහ මහතා ඔත්පොළව ලෙඩ ඇඳක වැතිරී සිටින සැටි දුටු
මට මහත් ශෝකයක් ඇති වි ය. පැරණි දින පොතක සටහනකිනි."
අපේ පොරණ හෙළ සාහිත තැන්නේ
අතීතයෙන් මහ සරු වූ පොළොවක
දස අත පැතිරී අතු පත් විහිදුණු
මහා ගසකි ඔබ සිසිලස දුන් මට
ඉඳ හිට ආ සුළි සුළඟට හසු වී
පොළොවට විහිදුණු ගැඹුරු'ති මුල් ඇති
නුග රුක බඳු ඔබ ඇද වැටුණේ නැත
ඉඳ හිට කැණහිල් රාව ඇසුණු‘මුත්
සවි බල ඔබ සිත
කැණහිල් රාවයෙ ඊ තල පහරට
පලිහක් වූ වා මිස හැම විටෙක දි
කෙහෙල් ගසක් නම් නො වී ය කිසි විට
නුග ගස සිය පල දසත හෙළන සේ
නිසරු වියළි හෙළ සාහිත තැන්නේ
දසක අටක් තුළ ඔබ දුන් සරු පල
ඔබේ සෙවන මැද මහ ගස් වනු ඇත
ඉඳ හිට හැමු මහ සුළි සුළඟට හෝ
කැණහිල් රාවයෙ ඊ තල පහරට
නො සැලූණු ඔබ අද
සසර දුකක් ගැන තොරතුරු අඟවයි
කාලය සැඟවෙන බව මට කියමින්
(1976 ජූනි, නාවල, රාජගිරිය)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment