Monday, March 29, 2010

ජනේලයෙන් එතෙර ලෝකය

නිල් ආකසේ තරු මැල වෙන්නේ
ජීවිතයේ සිතුවම් මිය යන් නේ
ජනේලයෙන් පිට එළිය රැඳෙන්නේ
තිසර නදිය හෙමිහිට පාවෙන්නේ

තුරුණු වියේ සිහිනය තරු වැන්නේ
මැදියම් විය මා අතැර දුවන්නේ
කවි මිය ගිය මා සිත වැලපෙන්නේ
නෙත් රැඳි කඳුළ ද ගඟට වැටෙන්නේ

පාළු නුවර ගොළු වූ මිනිසුන්නේ
කිම මා කවි බස නැත වැටහෙන්නේ
විරිතක් නැති එළි වැට සැඟවෙන්නේ
කිම දුක් වී මා මෙහි ගැවසෙන්නේ

සුදු තිසරුන් මෙහි කළුව දකින්නේ
මිය යන කවි පද ගඟ ඉනි වැන්නේ
පාළු නුවර සැඟ වී වැලපෙන්නේ
ගඟකට කඳුළක් නැත වග දන්නේ

No comments:

Post a Comment