හිරු සඳු මැකුණු යුගයක් අද එළඹ ඇත
දුක සැප සොයන මිතුරකු බෙහෙතකට නැත
දෙසවන වැකෙන බස් සීතල හද බිඳින
මියගිය සෙබළු මෙනි අවුරුදු සිරිත් නැත
නැත අස්වැසිලි හද කුකබර වියරු හඬ
මතකයෙ මැරී ඇත කොවුලන් නැගූ හඬ
එරබඳු මල් කොයි ද විහඟුන් නඟයි හඬ
සබඳනි ඇසු ද මා හද අද හැඬූ හඬ
ඇත මා මතකයේ ගුත්තිල කවේ පද
එනමුත් මියරු සර නෑසේ සවන් බැඳ
ගුත්තිල ඇදුරු නැත මූසිල පමණි අද
උන් වෙණ වුවත් නො ඇසෙයි නිහඬයි මහද
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
එලිසමය තියන මාර ආත්ල් කවියක්
ReplyDeleteනාඳුනනා අහසක් යට තනිව ඇත..
ReplyDeleteතනිවුනු හදක දුක් ගී සවනට ඇසෙත...
ගව් සිය ගනන් ඇතින් හිටියත් අපට...
සිත බැඳි මිතුදමින් සෙනෙහස විඳිනු හැක..
අවුරුදු සිරිය නොගැටෙන මුත් නෙත් මානේ..
අපෙ මව්බිමේ අවුරුදු ඇත සිත් මානේ...
තනිවී සිටින මුත් නොරටක මේ වසරේ..
ඊළඟ වසරෙ සැනසේවා අප අතරේ..
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteහිරු සඳු මැරී ඇතිමුත් කැන්ගරු දේසේ
ReplyDeleteනැහැ කිසි අඩුත් ඉන් අපෙ සිංහල දේසේ
අවුරුදු සිරින් වෙස්ගෙන දස අත මානේ
මහතුනි කිමද නුඹ තාමත් පරදේසේ?
කොවුලිඳු තවම නද දෙනවා නුඹේ නමින්
තෙලෙහි කැවුම් පුබුදිනවා නුඹ වෙනුවෙන්
ඔංචිලි වරම් සුගැයෙන්නෙත් නුඹෙ තනුවෙන්
මහතුනි වඩිනු මැන සියරට හනික තොසින්!
හිරු සඳු මැරී ඇතිමුත් කැන්ගරු දේසේ
ReplyDeleteනැහැ කිසි අඩුත් ඉන් අපෙ සිංහල දේසේ
අවුරුදු සිරින් වෙස්ගෙන දස අත මානේ
මහතුනි කිමද නුඹ තාමත් පරදේසේ?
කොවුලිඳු තවම නද දෙනවා නුඹේ නමින්
තෙලෙහි කැවුම් පුබුදිනවා නුඹ වෙනුවෙන්
ඔංචිලි වරම් සුගැයෙන්නෙත් නුඹෙ තනුවෙන්
මහතුනි වඩිනු මැන සියරට හනික තොසින්!
asanka niroshan
හිරු සඳු මැරී ඇතිමුත් කැන්ගරු දේසේ
ReplyDeleteනැහැ කිසි අඩුත් ඉන් අපෙ සිංහල දේසේ
අවුරුදු සිරින් වෙස්ගෙන දස අත මානේ
මහතුනි කිමද නුඹ තාමත් පරදේසේ?
කොවුලිඳු තවම නද දෙනවා නුඹේ නමින්
තෙලෙහි කැවුම් පුබුදිනවා නුඹ වෙනුවෙන්
ඔංචිලි වරම් සුගැයෙන්නෙත් නුඹෙ තනුවෙන්
මහතුනි වඩිනු මැන සියරට හනික තොසින්!