Friday, April 30, 2010

නූපන් කවි

පායා නව දේදුන්නක්
විසිතුරු සිත්තමක් විලස
හිමිදිරියේ උදැසනම

මගෙ නිවසේ කවුළු වටා
සියොතුන් සරණා සඳ
සඳ හිනැහෙයි
පුර පෝදින
ගඟ පැද යයි සියොතුන් කැල

කාමරයේ ඈත එපිට
ගී ගයනා සියොතුන් කැල
මිහිරි තනු ද ගෙන එයි මට
නූපන් රිද්මයක් තුලින්

මල් පිබිදුණු වසන්තයේ
තවමත් නූපන් කවිවල
මගේ පැතුම් සිතුවම් වෙයි

මැදියම් රැය ගණඳුර මැද
සිර වූ කල
මගේ පැතුම් එයි එකිනෙක

අඳුරු රැයේ සෝක තැවුල්
විඳිනෙමි මම
බාල බොළඳ දරුවකු සේ

No comments:

Post a Comment