නූපන් කවි

පායා නව දේදුන්නක්
විසිතුරු සිත්තමක් විලස
හිමිදිරියේ උදැසනම

මගෙ නිවසේ කවුළු වටා
සියොතුන් සරණා සඳ
සඳ හිනැහෙයි
පුර පෝදින
ගඟ පැද යයි සියොතුන් කැල

කාමරයේ ඈත එපිට
ගී ගයනා සියොතුන් කැල
මිහිරි තනු ද ගෙන එයි මට
නූපන් රිද්මයක් තුලින්

මල් පිබිදුණු වසන්තයේ
තවමත් නූපන් කවිවල
මගේ පැතුම් සිතුවම් වෙයි

මැදියම් රැය ගණඳුර මැද
සිර වූ කල
මගේ පැතුම් එයි එකිනෙක

අඳුරු රැයේ සෝක තැවුල්
විඳිනෙමි මම
බාල බොළඳ දරුවකු සේ