Sunday, August 30, 2009

මරණය සෙවනැල්ලක් වී මා වටා පැදකුණු කරයි

මරණය සෙවනැල්ලක් වී
මා වට පැදකුණු කරයි
කළු දත් විලිස්සා
මට සරදම් කරයි

නොලියු කවි පද
තණ අග පිනි වෙත
නොලැබු සෙනෙහස
කාන්දු වෙයි
හිල් වූ ජීවිත බදුනෙන්

වියැකී යන දෙනෙතින් දකිමි මම
ජීවිතයේ බොඳ වූ සිහිනය
මරණය සෙවනැල්ලක් වී
මා වටා පැදකුණු කරයි

අවසාන පැය රැගෙන මරණය එයි
පැරණි ණයකරුවකු සේ
දිවියේ නිති දහම ඔබයි
සුගත් හිමි දහම් මනසේ වපුරමින්
මම නොසැලෙමි
පිදුරුතලාගල කන්ද ලෙසින්

මරණය සෙවනැල්ලක් වී
කළු දත් විලිස්සා
මා අඹා එද්දී
මම නොසැලෙමි
පිදුරුතලාගල කන්ද ලෙසින්

(මතක දිවයින කාව්‍ය සංග‍්‍රහයෙනි)

1 comment:

  1. සැලෙන්නට අවැසි නැත
    දිරිය හදක් ඔබට ඇත
    සසර සක තුල නැවෙත
    ඉපදෙනු ඇත නුඹ මෙදියත
    මහා කවියකු විලස
    උතුම මිනිසෙකු ලෙසට.......

    ReplyDelete